2. Pleun Moons – Huub Hannen Galerie

Pleun Moons, ‘Sharing the Harvest’, 2023, Performance, Huub Hannen Galerie (stand 69)

SHARING THE HARVEST
Augustus is de maand van de oogst: weelderige planten, manden vol groenten, bloemen in alle kleuren en maten. Van oudsher werd het hoogtepunt van het oogstseizoen gevierd samen met familie, dorpen of vrienden, en op dat moment erkende men de velden, de regen en de aarde voor hun oogst en hun geluk.

Terwijl mijn labyrinttuin prachtig groeide, werd het delen van de oogst noodzakelijk. Tijdens Plateaukunst (Wanda Reiff) kwam de mogelijkheid om mijn oogst met veel mensen tegelijkertijd te delen. Mensen uitnodigen om deel te nemen en van de tafel te eten was zowel een intieme als een bizarre eerste ontmoeting. Het resultaat was dat betekenisloze beleefdheden werden uitgewisseld zodra mensen van de gelegenheid gebruik maakten en van het eten aten. Sporen van die ontmoetingen zitten in de gesprekken en herinneringen, maar zijn ook terug te vinden in het linnen kleed dat in de kleuren de letterlijke sporen draagt van de beweging aan tafel. Terwijl ik die herinneringen koester, probeer ik die essentie te vangen naast de bestaande sporen op het linnen door het terug te brengen naar mijn atelier en te gaan schilderen. Het linnen wordt dan een uitgangspunt voor een schilderij, dat een werk wordt dat het hele proces van groei, oogst, delen en schilderen omvat.

PLEUN MOONS
Pleun Moons (1993) voelt zich sterk verbonden met de natuur en haar cycli. In plaats van zich te laten inspireren door of te reflecteren op de natuur, leidt de zoektocht naar een creatieproces dat de wildheid, schoonheid, vloeibaarheid en mystiek van de aarde recht doet, tot een samenwerking met Moeder Aarde. De tuin en de handeling van het tuinieren zijn een manifestatie van die samenwerking, waarbij de seizoenen, de handelingen en keuzes van de maan leiden tot een voortdurend transformerend proces. De tuin heeft een geschiedenis die nauw verbonden is met de vrouwelijke identiteit; in schoonheid, vruchtbaarheid, de sensualiteit van bloemen, of de tuin van een vrouw als haar magische en medicinale voorraad. Al deze aspecten van de tuin en de vrouwelijke identiteit zijn vertegenwoordigd in haar werk. Daarom zijn tuinieren en schilderen een intrinsiek proces geworden van zelfidentificatie en herwaardering van haar positie in de natuur.

Naast de voortdurende wisselwerking tussen haar atelier en haar eigen tuin, heeft Moons’ een labyrinttuin aangelegd bij een oud klooster Hoogcruts (Noorbeek), volgens de principes van de ‘permacultuur’. Bloemen, kruiden en groenten bepalen het buigende en cirkelende pad naar het midden. Het lopen van dit pad is een moment van beschouwing, meditatie en intentie. Bewegen door het labyrint is een metafoor voor het levenspad: elke stap die je zet en elke bocht die je volgt, leidt je uiteindelijk naar het midden.